Als ik langs stromend water loop
van een gracht, beek of rivier,
traag of snel,
of zelfs als ik stil blijf staan,
steeds hoor ik even volgzaam
gekabbel of geklater.
De loop van het water past zich slaafs aan mij aan,
volgt spontaan mijn stappen,
keer op keer.
Zelfs een waterloop ben ik de baas.
Of laat ik me bedriegen
door de klank?
Westmeerbeek, 10 maart 2010
Hoewel nog diep in de winter,
januari is maar even over het midden,
toch reeds een dag met lenteallures.
De zon,
meer hoop dan zekerheid.
Eerst schroomvallig, aarzelend,
maar dan ogenschijnlijk heel kordaat.
Het eerste getakketak van de specht,
meegedragen met het Netewater.
Het maakt vrolijk,
uitgelaten, blij.
Maar als een wolk mijn zonnewarmte wist,
weet ik
dat dit aangenaam geschenk
slechts een wenk is van de lente,
die toch nog even
op zich laat wachten.
Westmeerbeek, 24 januari 2011