een gedicht van Jaap van der Hoest
Bestrating tekent de tegels,
strak gelegd tegen elkaar.
Te zien is schaamgroen,
gegroeid tussen 't steen.
Hard moeten wegen zijn.
Ongewenst is vertraging.
Voeten en wielen mogen
in zompigheid niet zakken.
Wat niet veert, doet pijn.
Zacht is wezenlijk leven.
Rond liggen zo lichamen,
hol en bol, mooi in elkaar.
Weerkaatst wordt muziek.
Oren ontvangen klanken.
Al spiralend dalen noten,
springend in hersencellen.
***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website