Ik word de laatste tijd zo moe

een column van Frans Tak

Ik word de laatste tijd zo moe van alle media die in een razend tempo en met een welhaast ongeëvenaarde wellust het dagelijks nieuws over ons uitstorten. Voornamelijk slecht nieuws. Over banken die op instorten staan. De euro die dreigt te verdampen. Schietpartijen en mishandeling van bejaarden en invaliden. Het is alsof je de stortbak van het toilet hoort leeglopen. En dat alles met een frequentie van vierentwintig uur per etmaal. Elk halfuur een nieuwsuitzending. Er tussendoor reportages en interviews gepresenteerd door Lara Rensen en Marcel Oosten. Een duo, dat naar het schijnt, onder een enorme druk en met grote haast, soms hakkelend en zich versprekend de door de redactie van het programma bij elkaar geharkte ellende over ons uitstorten. Van ’s morgens zes uur tot half tien met eindeloze herhalingen. Voorafgegaan met de mededeling: "fijn dat u luistert." Om je rot te lachen. Tegen dat tijdstip kruipt Sven Kokkelman achter de microfoon die politici en allerlei deskundigen bevraagt over actuele onderwerpen. Het is verbazingwekkend hoeveel deskundigheid er in ons kikkerlandje voorradig is. Voor zelfs de onozelste onderwerpen is er een blik deskundigen paraat. Ze worden door Kokkelman in een moordend tempo gehoord op een wijze die in vele gevallen ergerniswekkend is, vanwege de arrogante toon en de voortdurende onderbrekingen. En alsof u ’s nachts niet meer slaapt, gaat dat mediacircus onverminderd en op volle kracht door. Tv incluis. Je mag het niet zeggen, maar stilletjes geloof ik dat dit multimediabedrijf in stand wordt gehouden om afgestudeerde journalisten en werkzoekende artiesten een goed betaalde werkplek te bezorgen. Erger nog, het is een leerschool voor potentiële criminelen. Inbraken, straatroof, ram– en plofkraken worden uitvoerig in beeld gebracht. Als je een huis wilt binnendringen, trek je gewoon een politieuniform aan of een hesje van de thuiszorg. Belt aan en verschaft je toegang om vervogens beladen met geld en juwelen het huis weer te verlaten. Allemaal te zien op televisie en te beluisteren via de radio. Om maar te zwijgen over de kranten, want daar is goed nieuws geen nieuws.

Het keffertje Lara, de mekkerende Marcel en de blaffende Sven ten spijt stem ik, om al die ellende te ontwijken, tegenwoordig af op radio vier. Want daar ligt mijn grote passie. De klassieken. Dat is pas werkelijk fijn om naar te luisteren.

***
terug naar de inhoudsopgave
terug naar de beginpagina van Pointe
terug naar de beginpagina van de website