een poëtische impressie van Frans Tak
Zonder lucht een verzameling pijpen
Gedeeltelijk zichtbaar
Achter een opengewerkt houten front
En opgesteld tegen de achterzijde van het koor
Ervoor de speeltafel met het dubbelklavier
Omlijst door een reeks registers
De orgelbank en de voetpedalen
Zonder lucht een dood instrument
Totdat de organist de lange trap naar boven gaat
Het koor betreedt en de verhoging tussen orgel en speeltafel opstapt
Plaatsneemt op de orgelbank
De blik gericht naar het verre hoogaltaar
Opent hij het deksel van de speeltafel
Twee rijen witte en zwarte toetsen
Liggen als een boven en ondergebit
Glanzend in het licht dat hij boven de lezenaar heeft onstoken
Neemt uit een tas de partituur van een preludium
plaatst die er op
En dan de schakelaar op aan
Een zacht gebrom weerklinkt
De zwelkast vult zich met zuivere lucht
De adem die het orgel tot leven zal wekken
Zodra de organist de toetsen beroert
Wat de longen zijn voor mens en dier
Is de zwelkast voor het orgel
De organist tikt de registers aan
Zoals de partituur dit voorschrijft
Al lezende volgen zijn voeten op de pedalen
Zijn vingers op de klavieren
De zwarte noten op de notenbalken
En wekt daarmee de partituur tot leven
Vertaald door de aangestuurde pijpen
De kerk blijft leeg
Maar De zachte klanken van het preludium
Vullen de ruimte van het immense kerkgebouw
Tot aan de laatste noot
In de stilte die volgt
Schuifelt Een aantal touristen de kerk binnen
Luisteren met de ruggen naar het hoogaltaar gekeerd
Naar de tot klankkleur getransformeerde adem van de orgelpijpen
Jubelend in een perfect uitgevoerde impovisatie van een vaderlands lied
En laten zich betoveren door het machtige instrument
Dat de religie is ontstegen
Componisten van naam heeft geïnspireert
tot het componeren van orgelconcerten
in de omlijsting van symfonieorkesten
het orgel
een orkest met de natuurlijke adem
zodra de knop is omgedraaid
en de organist als dirigent
de scepter zwaait
Oktober 2012